Veranderende hemel voor veranderende aarde

Er verscheen de laatste decennia heel wat over nieuwe kometen en andere hemellichamen. Zo ontdekte men Elenin C/2010 X1 en Tyche (258), een planeet X of Sedna (omloopbaan 1200O jaar) of dacht men aan een bruine dwergster, Nemesis genaamd, met een omloopbaan van 26.000jaar die oorsprong zou zijn van een aantal hemellichamen die naar de aarde toekomen . Met bijna ieder van deze ontdekkingen werd snel het sumerische hemellichaam Nibiru vereenzelvigd die in het zonnestelsel zou komen met een cyclus van 3600 jaar en vooral in 2012 . Tot nog toe lijkt alleen Sedna hieraan in zekere mate te beantwoorden. Thans op zijn dichtst bij de zon (nabij perihelium) lijkt deze nochtans niet binnen de banen van de andere planeten te komen en is de omlooptijd vrij driemaal langer.

Blijkbaar staan we voor een amalgaam van profetieën, wetenschappelijke gegevens en intuïtieve deducties omtrent einde-cyclus-fenomenen. Het lijkt een grote dreigende puzzel met een grond van waarheid (het algemeen plan voor een sterke verandering van onze gekende binnen- en buitenwereld), met nog vele onbekende interactieve stukken of elementen die de normale gekende hemelkrachten kunnen verstoren om een nieuwe aarde en een nieuwe hemel te scheppen. Het vrijkomen van massagegevens heeft het nadeel om verwarring te scheppen maar heeft het voordeel de behoefte te scheppen om door synthese een juister globaal beeld te verkrijgen waardoor we beseffen dat onze manier van denken ‘positief of negatief’ het eindresultaat beïnvloed. Het object van onderzoek verandert door de manier waarop de onderzoeker het benadert.

Al blijkt het dat een goede tienduizend jaar geleden, bij het ingaan van de periode die de huidige cyclus afsluit, er heel wat verwoestende veranderingen hebben plaats gehad, is het niet noodzakelijk dat dit nu ook het geval hoeft te zijn. Geen enkele seizoenverandering lijkt evenmin volledig op elkaar. De huidige situatie van ons zonnestelsel is trouwens niet dezelfde al zijn er gelijkenissen. Wanneer we in staat zouden zijn te denken met een hoger bewustzijn en onze angst opzij zouden kunnen laten dan zou onze toekomstinformatie wellicht klaarder zijn en minder catastrofistisch. Op zijn minst zouden we trachten optimale condities te scheppen die de thans geprojecteerde fatalistische aspecten, resultaat van onwetendheid, zouden opheffen. Wanneer we zelf dieper trachten te luisteren, komen we tot de vaststelling dat we met meer optimisme naar de toekomst kunnen kijken en dat we onwetend zijn over het feit dat we ze zelf in handen kunnen hebben, zelfs wat betreft het verloop van de aarde in het universum. Alles is een kwestie van schaalvergroting. Wanneer ik mijn directe omgeving positief of negatief kan beïnvloeden, zo kan de mensheid dit op groter schaal doen. Dit noemt men ontwaken van het collectief bewustzijn. Telekinese, bewegen van objecten, kan bijvoorbeeld worden toegepast op grote schaal, wat we trouwens onbewust in zekere mate al doen ten opzichte van de atmosfeer (weersverandering) of de aarde zelf (intensiteit van aardbevingen, vulkaanuitbarstingen…) door onze ongecontroleerde manier van denken en voelen.

Wat de grote aardeomwentelingen betreft kunnen wij tot nog toe zeggen dat we persoonlijk alle redenen hebben om gebeurtenissen te verwachten die catastrofistische vooruitzichten kunnen verminderen. Wij denken in het bijzonder aan de rol die de maan hierbij kan spelen. De nabije toekomst zal dit persoonlijk aanvoelen uitwijzen. Ondertussen valt er heel wat te veranderen in onze denkwereld en positief toe te passen op onze leefwereld.

Wanneer we kijken naar de hemellichamen is het Elenin die ons thans het meest onze aandacht vraagt. Nochtans is zij slechts de top van de ijsberg die een heel samenspel verbergt. Deze komeet zou 3 tot 4km diameter hebben en een staart van rond de 80000km. Met een omlooptijd van 11690 jaar is deze kort bij de omlooptijd van Sedna, maar over haar massa hebben we geen inlichtingen.

Het blijkt dat de laatste grote aardbevingen verbonden kunnen zijn met de positie van de komeet Elenin

http://www.youtube.com/watch?v=GSBB6G-rok8

27 febr 201: aardbeving Chili; alignement Elenin Zon Aarde

11 maart 2011 : aardbeving Japan ; alignement van  aarde-zon-elenin :

4 sept 2010 : aardbeving Christchurch Nieuw Zeeland; alignement  Elenin-Zon Mercurius Aarde 
http://www.earth-issues.com/2011/02/scientists-discover-nibiru-but-call-it-tyche/

om de orbit van Elenin te volgen (veronderstelt installatie java)

http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi?sstr=elenin;orb=1;cov=1;log=0;cad=1#cad

Uit een studie gemaakt van deze komeet vanaf 28 mei tot 21 december 2011 en 2012 krijgen we enkele data die aandacht vragen, voortgaande op de gevolgen voor de aarde uitgaande van de hiervoor aangehaalde alignementen.

Hier volgt een globaal overzichtsplan met de voornaamste maanstanden en alignementen. 

De voornaamste data die aandacht vragen:

- 28 mei 2011: de krachten uitgeoefend op de maan zijn bijzonder (we zien de maansikkel thans in liggende positie); 
28.05/1.06 en 15.06 bijna alignementen met o.a. Mars-Venus en Mercurius en/of Aarde, Jupiter en Saturnus;
- 6 september: alignement Elenin-Mercurius-Mars;
- 14 september: Elenin bevindt zich op haar omloopbaan het dichts bij de zon (in de zone van de omloopbaan van Mercurius);
- 25 september: alignement Mercurius-Zon-Elenin-Aarde (nieuwe maan 27.9)en nabij Uranus;
- 11 oktober: alignement Zon-Elenin-Jupiter;
- 16 oktober:  Elenin dichtst bij de aarde (perigeum);
-20 oktober: Elenin komt in de omloopbaan van de aarde (gravitatieeffecten);
-28 oktober: alignement Zon-Aarde-Jupiter;
-11 november: alignement Venus-Mercurius-Aarde-Elenin;
-4 december: alignement Zon-Mercurius-Aarde-Elenin;
-25 december: alignement Mars-Elenin-Jupiter;
-21 december 2012: laatste alignement Elenin-Aarde-Zon (dit lijkt een sterke coïncidentie!)

Praktische ervaring met krachtenvelden (op basis van electro-magnetisme) in de natuur hebben ons ertoe aangezet het zonnesysteem op te delen in twee invloedzones:
-de zone (licht blauw) van de binnenplaneten (Mars-Mercurius)
-de zone (oranje) van de buitenplaneten (Mars-Pluto)
Tussen beide (licht oranje) in ligt de omloopbaan van Elenin voor de behandelde periode.

video in voorbereiding

Volgens de stand van de planeten en Elenin zijn er verschillende krachtvelden die al dan niet samenlopen.
De interactie tussen deze krachtvelden van binnen- en buitenplaneten blijken vooreerst toe te nemen tot eind augustus om dan te verminderen en te scheiden vanaf 11 november. Wanneer we dit vertalen op de aan de gang zijnde maanontbinding (wat de wetenschap voorziet op duizenden jaren) zou dit proces een verhoogde druk met oppervlaktescheuringen tot gevolg kunnen hebben (ontsnappen van meer maangas: http://www.enerzine.com/12/1554+Des-emanations-gazieres-a-la-surface-de-la-lune+.html), wat dan bij het uiteengaan van de kosmische krachtvelden scheuring en verdeling zou veroorzaken. Wij vermoeden sterk dat de maan een deel van de gevreesde spanningen kan oplossen (en ook van onze emotionele spanningen). Haar versnellend ontbindingsdproces lijkt ons deel uit te maken van de ijsberg (het oude systeem) die al verscheidene jaren in ons opwarmend zonnestelsel aan het smelten is en gepaard gaat met veranderende zonne-energie, klimaatveranderingen, magnetische poolverandering maar ook aardasverandering (Groenland kreeg 2 dagen vroeger dan gewoon zonsopgang). 

Gezien de storende gebeurtenissen die blijkbaar direct of indirect met Elenin verband hielden tot nog toe, mogen we aannemen dat er noch wel heel wat beslissende veranderingen op de aarde te verwachten zijn. Vermoedelijk zullen de tekenen voldoende duidelijk zijn voor dat een grote massa mensen zich zal moeten verplaatsen om de voeten op het droge te houden. (60% van de wereldbevolking leeft op minder dan 100 km van de zee).  Dit en andere elementen zijn er oorzaak van dit het ganse huidig beschavingssysteem steeds meer dringend en volkomen in vraag wordt gesteld. 

"Veranderen is overleven" is een absolute noodzaak aan het worden voor een te grote onbewuste massa die door het huidig gevestigd systeem niet lang meer in de hand zal kunnen worden gehouden. Zonder de evolutie naar een meer hoogstaande en bewuste beschaving met andere normen (gebaseerd op dienstbare interactiviteit, solidariteit, medeverantwoordelijkheid en vrije scheppingskracht) wordt de wereld onvermijdelijk auto-destructief. Al de negatieve krachten die thans aan het licht komen zijn juist de elementen van de uitdaging tot de uitbouw van een nieuwe wereld. En hierbij zal de kosmische omgeving, naargelang onze houding, min of meer een helpende hand toesteken.

Elenin komeet van de veranderingen

Ziehier de omloopbaan van de komeet Elenin voor 2011 in de melkweg weergegeven volgens de proportionele projectie van het zonnestelsel  (studie van de nieuwe kosmische astrologie). Er valt te noteren hoe zij via de ster Polaris gaat, oriëntatiepunt naar de Grote Attractor, alsmede via de driehoek die de drie punten van het grote aanroep verenigt: Polaris, PAU (punt van evenwicht, vrede of liefde) en GRAU (punt van planomschakeling of van de wil). Zij vervolgt verder achter het hoofd en naar beneden in de rug van het Sterrenbeeld van de Kosmische Christus als de bevestiging van een nieuwe energie die komt van de levensbronnen. Zij is zeker een zeer belangrijk element in de huidige veranderingen, maar er zijn ook andere die bijdragen tot de grote veranderingen die wij thans beleven.

Nota: op te merken valt dat de dalende knoop van de Eleninbaan samenvalt met Polaris

De maan op 28 mei 2011

Wij maken een buitengewone lente door. Wij werden reeds in 1989 verwittigd van deze speciale lente met belangrijke veranderingen die het gevolg ervan zouden zijn. De maan toont zich de laatste maanden in dit verband in zijn aspekt Hécate (aspect van het eind van de zonnecyclus, van kruisingen of coïncidenties) zoals een maansikkel die naar beneden is gericht tengevolge van veranderingen in de aarde-maan ecliptica. In verband met de nieuwe kosmische astrologie hebben wij een kaart voor de maand mei van het zonnestelsel opgemaakt. De dag van Saint Germain op 28 mei op het einde van de nacht, zou zich een zeer speciale energiesituatie voordoen die een rechtstreekse invloed zou hebben op het ontbindingsproces van de maan.  In ieder geval doet een buitengewone situatie zich voor in deze dagen.  We wachten af.

 

Ervaring van een fransman in België

Sinds een veertiental dagen in België kwam het idee op om weer te geven wat we zoal in België, ons vroeger vaderland, ervaarden.

Vooreerst lijkt de ongewone warmte en de mooie lente een atmosfeer te scheppen die ongewoon is. De natuur hebben wij nooit tevoren zo prachtig gezien. Maar het lijkt of de mensen aan dit fenomeen grotendeels vreemd blijven. Het lijkt wel goed en aangenaam (het is maar meegenomen) maar tenslotte is het vrij banaal. “Als” het kan gaan ze wel wandelen,  fietsen en sporten, maar het is hun gewone normale doening. Blijkbaar voelen en zien zij niet dat de natuur voller is, de lucht droger, het licht van de zon anders aanvoelt en dat de wind iets fris vernieuwend heeft.

Nooit hebben wij dit als kind zo ervaren. Wel is er een zekere gelijkenis met wat we in het zuiden van Frankrijk voelden. Er is iets nieuws in de atmosfeer dat tegelijkertijd  een vage onstabiliteit en onrust lijkt te veroorzaken. Het is wellicht de weerspiegeling van de algemene sfeer van de mensen. Toch  is er duidelijk een soort nieuwe energie van licht te voelen die niet overeenstemt met de overheersende bezigheden van de mensen die als voornaamste zorg hebben hun werk, hun inkomsten en hun uitgaven.

 Alles rondom lijkt netjes onder controle en opgeruimd. De omgeving is inderdaad zeer keurig geworden ten opzichte van vroeger, maar alles lijkt zo eng, zo planmatig bedacht en zo weinig vrij en bewust. Het is of alles is opgelapt en vernieuwd maar alleen aan de buitenkant. Het lijkt veel op een heerlijk ruikende soep maar waarvan de echte smaak of de essentie ontbreekt. Alles heeft een meer waardevolle plaats gekregen, maar de vraag is hoe voelt zich de  “mens” daarin ?

Wat is dan wel de essentie die lijkt te ontbreken? We geloven dat het gaat om gewoon zichzelf te zijn. Achter de kunstmatige en geconditionneerde identiteit van ieder lijkt een diepere waarheid schuil te gaan die men niet kan of mag uitdrukken. Zovelen blijken te lopen, te handelen, te werken  en te denken als automatisch geprogrammeerde wezens naargelang hun geldmogelijkheden, hun werk, hun auto, hun huis en de lasten van hun familie. De gedachtenwereld lijkt hierdoor als het ware bezeten en de enige manier om er onder uit te komen lijkt de droom naar meer geld, vakantie ergens ver weg. Ondertussen….?!  Relaties lijken gecontroleerd en vluchtig, niet erg diepgaand want steeds is er tijd tekort voor alles. Relaties gaan wel intens via draagbare toestelletjes die voortdurend rinkelen en die blijkbaar veel tijd in beslag nemen bij de jongeren.

Blijkbaar is België een land van geïncarneerde geesten die dicht op elkaar zijn geduwd als een kudde om te overleven. De angst om te “overleven” lijkt steeds meer plaats in te nemen dan het geluk om te “leven”. Dit zou pas kunnen de weekends of oef…als men met pensioen gaat. Ondertussen overheerst een “ik wil want ik moet-situatie” die bepaald wordt door hoofdzakelijk financiële overwegingen. Je hoeft maar te horen op straat, in de winkel of op een caféterrasje te gaan zitten om er de bevestiging van te horen. Maar hopelijk zal het morgen beter zijn !.

Wij stellen ons de vraag hoe lang je het in zulke stresssituatie kunt volhouden. Gelukkig misschien dat zulk levensvreemd en weinig gegrond systeem de natuurlijke neiging oproept om zichzelf te vernietigen door situaties op te roepen die grondige veranderingen veroorzaken. De noodzaak om maar steeds meer regels uit vinden om de toestand te beheersen kan alleen maar meer verwarring stichten. Is België niet bij uitstek een voorbeeld van deze situatie.

Bovendien, als al een kleinigheid paniek veroorzaakt, wat dan met de onvoorzienbare gebeurtenissen die steeds meer de huiskamer binnenstromen via internet et de televisie maar die ook direct in het levenspatroon van ieder kunnen indringen. Het is elders wellicht niet beter, maar België lijkt wel een een mengvat en spiegel van wat er gaande is in de wereld en dat is ook geen toeval gezien vanuit een hoger globaler aanvoelen en bewustzijn (van tweelingenenenergie).  Wellicht gaat er van daar uit ook een bijzondere oproep en taak voor de Belgen die als leidraad kan dienen voor andere landen. De oplossing ligt voorzeker niet in scheiding en uisluiting maar eerder in de opbouw van een nieuwe samenlevingsvisie. Niet meer het “ik wil” kan het het belangrijkste zijn maar “hoe” we het best “samen” het evenwicht van het geheel kunnen vooruit helpen. Zoals goede tweelingen die gelukkig zijn wanneer ze elkaar aanvullen, is overheersen van de ene over de andere geen oplossing want dit leidt tot ongeluk, ziekte en vernietiging.
    Dit is wat we ervaardden  van de meer anonieme massa. Bij direkt kontakt blijkt dat er in beperkte kringen toch een positieve verandering op gang is die steeds meer invloed heeft naar buiten toe. We hopen dat deze vlug uitbreiding zal nemen en vele de ogen zal openen.

Samenleven en persoonlijkheid

De kwaliteit van ons samen-leven hangt van de relaties die wij hebben met onszelf, de omgeving en de anderen. Het is de essentie zelf van de veranderingen van de huidige wereld. We ontwikkelen hier een deel van de elementen die deze relaties met onszelf conditioneren. Wij gebruiken hier de termen in hun diepe en originele zin terwijl wij ze dikwijls met elkaar vermengen

Deze relaties zijn de uitdrukking van de wijze waarop wij ideeën via onze persoon concretiseren. Van hun kwaliteit hangt de juistheid van onze relaties af. Als onze ideeën zijn gebonden aan de overheersing van het „ik“ of „mij“, veranderen zij zich, beperken zij zich en conditioneren zij zich wegens de eisen van het ego dat een scheiding opbouwt. Onze uitdrukkingen worden dan manipulaties van liefde en wijsheid die de zin van de onvoorwaardelijkheid en de echtheid van onze persoonlijkheid doen verliezen. Om dit proces te begrijpen is het noodzakelijk om de betekenis van persoonlijkheid en identiteit met zijn opbouw van „ik“ en „ego“ te begrijpen.

De persoonlijkheid is de interface of het medium (masker) van interactiviteit tussen het universele principe van de schepping en zijn manifestaties, onder meer in onze dimensies. Deze interface laat toe dat de klank (het woord) gegeven door het scheppende principe (eveneens God genoemd ) concreet wordt en zich incarneert door vorm en kracht in een lichaam van licht. De persoonlijkheid verenigt de experimenten van het geschapene met zijn scheppend principe opdat het zou kunnen werken als een beeld van de originele persoonlijkheid in het direct experimenteren van zijn originele en scheppende klanken in een concrete vorm. Onze persoonlijkheid is dus een goddelijke en bijzondere kwaliteit van de oorspronkelijke, oneindige en universele persoonlijkheid die is toegekend aan ieder energetisch systeem dat het mentale en spirituele in zich insluit.

De persoonlijkheid van het geschapene is uniek in zijn betrekking met zijn universeel principe (de enige zoon). Zij is eveneens uniek en niet veranderend in de tijd en de ruimte, de eeuwigheid en het paradijs. Dank zij haar kunnen wij ons met het geheel van de schepping verbinden en ons in de verschillende werkelijkheden van de schepping verwijzen. Zij is betrekkelijk creatief en „ niet volkomen onderworpen “ aan de beperkingen van de wet van oorzaak en gevolg (karma). Zij maakt dat de intelligentie van de schepselen de inspanning leveren om de energie van de materie te beheersen, waarvan de eerste impuls is te overleven. Zij heeft geen identiteit maar zij kan zich met de identiteit van elk levend energiesysteem verenigen. 
Wij kunnen onze unieke persoonlijkheid bepalen als ons dubbel of ons hoger wezen. Zij is in staat om boven de ruimtelijke-lineaire-tijdelijke trillingsgrenzen van de aardedimensies te evolueren. Zij kan dus vooruitzien op de gevolgen van experimenten die haar potentieel in de toekomst zou hebben en ons ervan inlichten door lichtgevende voorgevoelens en tekens op voorwaarde dat wij niet door onze ego ervan gescheiden zijn. Gescheiden van onze persoonlijkheid kunnen wij ons alleen maar in een sombere en gewaagde toekomst plannen omdat zij onkenbaar en ondoordringbaar is voor ons concrete en beperkte mentale principe. Het concept van identiteit vindt in haar zijn oorsprong.

De identiteit is een subjectief concept van het concreet mentale. Hij schept ze als een oriëntatiereactie om ons rekenschap te geven van onze eenheid met onze persoonlijkheid. Deze vormen een eenheid door middel van dromen, voorgevoelen en tekens. Vanaf het ogenblik dat de identiteit zich ontwikkelt wordt zij "ik" of "mij". Deze kan vervolgens verschillende niveaus aannemen die zich als de triniteit van onze identiteit voordoen:

- het kind: het zuiverste niveau van de identificatie van het ik (mij) met onze persoonlijkheid en het minst geconditioneerd. Het is het ik dat het dichtst bij de integratie staat met het hogere zelf en de ziel. Het is daarvoor dat wij op geestelijk niveau het beeld gebruiken om ons te gedragen als een kind, met dit verschil dat het kind onbewust is en dus kwetsbaar, terwijl onze geestelijke doelgerichtheid is bewust en verantwoordelijk te zijn.

In zijn eerste stadium van geïncarneerd leven, is het enige wat het kind moet doen overleven: ademen, eten, slapen en evacueren wat niet meer nodig is. Het slaapt veel om een intiem contact met het hoger wezen van zijn persoonlijkheid te behouden die aan zijn lagere lichamen de informatie biedt die een optimale toekomst verschaft.

Parallel aan wat ons gebeurt door onze voorgevoelens, worden wij in de toestand van de paradoxale slaap met onze bron verbonden en ontvangen wij de vereiste aanwijzingen om ons uit te drukken op een meer aangepaste en meer juiste wijze om te overleven. Tijdens de slaap doen wij een soort reprogrammatie van onze lichamen met behulp van thetagolven van het onderbewuste plan. De slaap is zo belangrijk voor het kind om beschermingsredenen. De lagere lichamen van het kind laten geen sterke aanpassingen of inpakten toe bij gebrek aan ondervinding in zijn recente incarnatie. Het kan nog geen hevige interactiviteit verdragen met de zeer geconditioneerde en beperkte wereld die ons van het potentieel van ons hoger wezen scheidt.

Naargelang zijn groei, is meer interactiviteit met de omgeving dragelijk en leert het ik om zich te verdedigen en aan te passen. Nochtans blijft het zich verenigen met de bron ook belangrijk voor de adolescent en de volwassene als middel van evenwicht en reoriëntatie met het eigen bestemmingsplan.

Het ik, als de eerste impuls van overleven, concentreert zich in principe in het geslacht en het sacrum die de levensenergie door het lichaam verspreidt. Naargelang de experimenten diversifiëert de levensenergie zich en wordt eveneens seksuele, emotionele, psychische en geestelijke energie. In principe onschuldig en onbewust, conditioneren de kinderen zich door hun interactiviteit met de geconditioneerde energiebronnen van de andere personen en hun omgeving. Zij accentueren aldus de vorming en de overheersing van het ego die de rol van de persoonlijkheid van ons hoger wezen door het principe van de scheiding vermindert. Het kind gaat dan over in het stadium van de adolescentie.

    - de adolescent: het is het kind dat ontwaakt van zijn onbewust zijn, door experimenten die het scheiden van de onschuld en de echtheid van zijn hoger wezen. Deze scheiding met zijn hoger dubbel, die wordt veroorzaakt door beperkingen, frustraties, conditionering en onderwerpingen, stimuleert „een revolutionair of opstandig“ gedrag. Zij versterkt de behoefte om mentaal een egocentrische en kunstmatige persoonlijkheid op te bouwen, ego genoemd. Zij stemt overeen met de intensivering van zijn mentaal begrijpen dat steeds meer behoefte heeft om openlijk zijn wil te uiten in de vorm van „ik wil“ om zich te verdedigen.
    Deze egocentrische beschermingsidentiteit is geduwd, zoals dat gebeurt voor iedereen rond haar, om zich in het donker van de toekomst te projecteren. Zij wordt geduwd om een toekomst van droombeelden en idealen te scheppen die niet noodzakelijkerwijs met de aanwijzingen overeenstemmen die van het hogere dubbel zouden kunnen ontvangen worden. De zwaktes en de vervormingen die haar conditioneren en omgeven, vaak zonder te zijn overwonnen, versterken de mentale opbouw van zijn ego. Deze wordt een beschermingsvoorgevel die zijn donkere kanten verbergt tegen de aanvallen van de buitenkant. De adolescenten bouwen aldus hun eigen paradijs op dat de volwassenen vaak moeilijk hebben om te begrijpen en te aanvaarden. Het ego vormt werkelijk een persoonlijke visie, soms zeer exclusief en beperkt buiten „de normale“ orde, als reden en doelgerichtheid van zijn leven. Er is een risico dat hij de andere niet als een hulp maar als een concurrent of bedreiging voor de verwezenlijking van zijn ideaal ziet. Hij zal dan de harmonie van het geheel waarin hij leeft manipuleren om zijn doelstellingen te verwezenlijken.

Het probleem van de adolescent is de integratie en de harmonisatie in het geheel. De overlevingsenergie in het sacrum verplaatst zich in deze periode naar het hart en zijn energiecentrum in de rug. Het hart is het universeel harmonisatiecentrum. Het maakt de verbinding met de levensdynamiek van de ziel die dank zij dit geïncarneerd blijft. Het hart gebruikt daarvoor de techniek van de harmonisatie met alle lichaamsdelen en de openstelling naar het milieu en de andere.

De levensenergie wordt nu eveneens seksuele energie. In het scheidingsproces stimuleert zijn hoger wezen intensiever het seksuele aspect van de levensenergie als antwoord op de noodzaak van de ziel om voedsel te ontvangen voor de bevrijding van haar scheppend potentieel. De seksualiteit is een rechtstreekse uitdrukking van creativiteit en stimuleert het ontwaken van het bewustzijn. Naargelang het geval, fixeert deze energie zich (nostalgie naar de onschuld en de zorgeloosheid van de kinderjaren), stijgt ze (toename van de gevoeligheid voor de andere en de mentale activiteit teneinde beter te begrijpen) en/of sublimeert ze zich naar de hogere niveaus van de gevoeligheid, van de intelligentie en het bewustzijn.
    - de volwassene: wanneer de adolescent volwassen wordt, worden zijn idealen met de werkelijkheid van de anderen geconfronteerd. Het ik probeert om zich te verdedigen en constructies en projecties in de consolidatie van zijn ego te versterken. Hij verbergt zoveel mogelijk zijn zwaktes of zijn duistere zijde door alles te vermijden dat tot confrontatie leidt door te pogen de omgeving te beheersen.

Door sterker zijn hogere persoonlijkheid van het geheel van de geïncarneerde wereld te scheiden, kan hij een wezen worden dat zich diepgaand alleen voelt, zelfs verloren. Alleen, in onzekerheid en angst, projecteert zijn beperkt mentale zich in een toekomst die hij nooit zal kunnen beheersen aangezien zij onbekend is en somber. Hij kan zich eveneens vastzetten (autisme) in de euphorie van de kunstmatige macht van de manipulaties die hij met zijn wil creëert om zich ervan te overtuigen dat niemand de realisatie van zijn droom kan bedreigen. Nochtans leidt dit altijd naar zelfvernietiging door steeds meer onvoorziene, gevaarlijke situaties te scheppen die niet overeenstemmen met het potentieel van zijn hoger wezen.

   Bij de volwassene concentreert zich het centrum van de energieactiviteit in het hoofd en vooral, bij gebrek aan verbinding met zijn hoger wezen, ter hoogte van het voorhoofd ten gevolge van de egocentrische projectie van het mentale naar de toekomst toe. Bovendien heeft zijn concrete redenering tendens de bovenhand te nemen om alles controleren ten koste van de harmonieenergie (liefde) van het hart. De rede heeft de neiging om zich tot bewezen en vastgestelde concepten te beperken met hun regels die altijd meer veeleisend worden. Zij beheren alles in een fatalistisch systeem van oorzaken en gevolgen die het leven en de vrijheid bij gebrek aan bewustzijnsopening verminderen.

Het is alleen de wijze die het contact behoudt met de geestelijke en bewuste wereld van zijn hoger wezen door zijn intuïtie te gebruiken en te ontwikkelen. Hij verliest niet de gezonde zin van de noodzaak van de intense activiteit van het mentale. Nochtans gebruikt hij het niet om alles te controleren, maar om zich ervan te bedienen als middel tot begrip en heroriëntering van zijn bewustzijn en zijn handelingen naar juistere relaties in de harmonie van het geheel.

Om op punt te stellen wat hierboven wordt uitgelegd zouden wij kunnen zeggen dat de identiteit van het ik met zijn opbouw van het ego is als een auto. Ons hoger dubbel (zelf) is de bestuurder. Van hogere aard, is het in staat om over de grenzen van de horizon van de aarde te zien. Het merk van de auto is het geheel van onze lichamelijke, emotionele en mentale identiteit. Zij bevat de kwaliteiten en de zwaktes van onze conditionering: het aspect zuivere energie is vertegenwoordigd in het ik-kind dat zijn werkings- en overlevingsenergie put  uit het reservoir, het sacrum. Deze energie voedt de motor die het hart vormt, het adolescenteaspect. Hij werkt als harmonisateur met het geheel van onze lichamen volgens de situatie. Tenslotte is er het stuur dat het geheel richt  naar de harmonische evolutie van het geheel. Het is het volwassen aspect.

In feite zijn al deze elementen noodzakelijk om te kunnen rijden of leven. Geen enkel element is op te heffen. Alleen maar mag hun werking niet de bovenhand nemen en moeten ze in het geheel geïntegreerd zijn door de bestuurder optimaal van dienst te zijn. Hij is de enige die in staat is om de auto juist te besturen en niet het tegenovergestelde. Hij zal dit doen door zijn unieke persoon, noodzakelijkerwijze op unieke wijze, trachtend om de mogelijkheden van het voertuig (de lichamen) zoveel mogelijk te verfijnen en zijn gebreken en zwaktes te vervolmaken volgens de situatie waarin hij zich bevindt, dat wil zeggen waarin hij is geïncarneerd.

De afwezigheid van iedere persoonlijkheid zou een ramp voor de bestuurder zijn omdat er geen erkenning meer zou mogelijk zijn van het scheppende principe en van de energie van zijn bron. De identiteit met zijn egotistische opbouw proberen uit te schakelen leidt altijd tot hun versterking door belangrijke, zelfs zeer ernstige, wanverhoudingen te veroorzaken, . De energiebronnen van het hart dreigen om onstabiel te worden en op en af sprongen te ondergaan, gevoed door de ongecontroleerde impulsen van het plexuscentrum (gevoelerigheid) of zelfs lager (seksuele en energie impulsen). Dit heeft als gevolg dat het hart zich in een geëxalteerde wereld verliest, opgejaagd tussen ingebeelde gevoelens en illusoire gedachten van realisatie. Deze overdrijvingen zijn het grote gevaar van spiritualiteit.

Echter, de integratie door aanpassing van onze identiteit en haar opbouw van het ego met ons hoger wezen, is de enige garantie opdat het lichtgevende potentieel van onze ziel onder de beste omstandigheden kan gebeuren en ons een lichtgevende toekomst schept in plaats van een fatale en sombere. Zoals in de parabel van de talenten, kunnen zij zich evenmin ontwikkelen wanneer wij hun instrumenten verbergen.

Om juistere ervaringen op te doen, moeten wij onze schaduwzijden dus aanvaarden en ze opklaren om het potentieel van het originele, niet geconditioneerde kind, dat bekwaam is om zich te verenigen met het geheel, opnieuw te kunnen ontdekken.  Alleen, het zal nu niet meer in onbewustzijn zijn maar in het bewustzijn dat de mogelijke afwijkingen van ons ego de harmonie met geheel niet meer belemmeren. Daarvoor moeten wij treden in de geest van dienst voor de harmonie van het geheel. Dit impliceert de positieve houding en de impuls van het creatieve idealisme van de adolescent die zich tegelijkertijd opent voor het ontwaken in het bewustzijn van de wijze volwassene. Kind-Adolescent en volwassene vormen dus een eenheid.

In deze eenheid kunnen wij in onze handelingen, gedachten en woorden onze unieke en rechtvaardige relatie met ons universeel scheppend principe uitdrukken. Dit impliceert, in verband met samen-leven, dat de persoonlijkheden van eenieder zich verwezen voelen als constructieve elementen in de harmonie van het geheel en het principe eerbiedigen dat elkeen behoefte heeft om de energie van de onvoorwaardelijke liefde (van het woord of de klank) die in zijn persoon wordt ontvangen, op vrije, unieke en oorspronkelijke wijze te kunnen uitdrukken. Zonder dit zijn er geen juiste relaties mogelijk tussen menselijke wezens, noch tussen geestelijke wezens van licht. Handelingen die deze principes niet eerbiedigen kunnen niet op rechtstreekse wijze tot de positieve verandering van de wereld bijdragen, hoe hoog verheven zij ook mogen zijn. Evenmin dragen zij bij tot de oprichting van een echt collectief bewustzijn.