Ervaring van een fransman in België

Sinds een veertiental dagen in België kwam het idee op om weer te geven wat we zoal in België, ons vroeger vaderland, ervaarden.

Vooreerst lijkt de ongewone warmte en de mooie lente een atmosfeer te scheppen die ongewoon is. De natuur hebben wij nooit tevoren zo prachtig gezien. Maar het lijkt of de mensen aan dit fenomeen grotendeels vreemd blijven. Het lijkt wel goed en aangenaam (het is maar meegenomen) maar tenslotte is het vrij banaal. “Als” het kan gaan ze wel wandelen,  fietsen en sporten, maar het is hun gewone normale doening. Blijkbaar voelen en zien zij niet dat de natuur voller is, de lucht droger, het licht van de zon anders aanvoelt en dat de wind iets fris vernieuwend heeft.

Nooit hebben wij dit als kind zo ervaren. Wel is er een zekere gelijkenis met wat we in het zuiden van Frankrijk voelden. Er is iets nieuws in de atmosfeer dat tegelijkertijd  een vage onstabiliteit en onrust lijkt te veroorzaken. Het is wellicht de weerspiegeling van de algemene sfeer van de mensen. Toch  is er duidelijk een soort nieuwe energie van licht te voelen die niet overeenstemt met de overheersende bezigheden van de mensen die als voornaamste zorg hebben hun werk, hun inkomsten en hun uitgaven.

 Alles rondom lijkt netjes onder controle en opgeruimd. De omgeving is inderdaad zeer keurig geworden ten opzichte van vroeger, maar alles lijkt zo eng, zo planmatig bedacht en zo weinig vrij en bewust. Het is of alles is opgelapt en vernieuwd maar alleen aan de buitenkant. Het lijkt veel op een heerlijk ruikende soep maar waarvan de echte smaak of de essentie ontbreekt. Alles heeft een meer waardevolle plaats gekregen, maar de vraag is hoe voelt zich de  “mens” daarin ?

Wat is dan wel de essentie die lijkt te ontbreken? We geloven dat het gaat om gewoon zichzelf te zijn. Achter de kunstmatige en geconditionneerde identiteit van ieder lijkt een diepere waarheid schuil te gaan die men niet kan of mag uitdrukken. Zovelen blijken te lopen, te handelen, te werken  en te denken als automatisch geprogrammeerde wezens naargelang hun geldmogelijkheden, hun werk, hun auto, hun huis en de lasten van hun familie. De gedachtenwereld lijkt hierdoor als het ware bezeten en de enige manier om er onder uit te komen lijkt de droom naar meer geld, vakantie ergens ver weg. Ondertussen….?!  Relaties lijken gecontroleerd en vluchtig, niet erg diepgaand want steeds is er tijd tekort voor alles. Relaties gaan wel intens via draagbare toestelletjes die voortdurend rinkelen en die blijkbaar veel tijd in beslag nemen bij de jongeren.

Blijkbaar is België een land van geïncarneerde geesten die dicht op elkaar zijn geduwd als een kudde om te overleven. De angst om te “overleven” lijkt steeds meer plaats in te nemen dan het geluk om te “leven”. Dit zou pas kunnen de weekends of oef…als men met pensioen gaat. Ondertussen overheerst een “ik wil want ik moet-situatie” die bepaald wordt door hoofdzakelijk financiële overwegingen. Je hoeft maar te horen op straat, in de winkel of op een caféterrasje te gaan zitten om er de bevestiging van te horen. Maar hopelijk zal het morgen beter zijn !.

Wij stellen ons de vraag hoe lang je het in zulke stresssituatie kunt volhouden. Gelukkig misschien dat zulk levensvreemd en weinig gegrond systeem de natuurlijke neiging oproept om zichzelf te vernietigen door situaties op te roepen die grondige veranderingen veroorzaken. De noodzaak om maar steeds meer regels uit vinden om de toestand te beheersen kan alleen maar meer verwarring stichten. Is België niet bij uitstek een voorbeeld van deze situatie.

Bovendien, als al een kleinigheid paniek veroorzaakt, wat dan met de onvoorzienbare gebeurtenissen die steeds meer de huiskamer binnenstromen via internet et de televisie maar die ook direct in het levenspatroon van ieder kunnen indringen. Het is elders wellicht niet beter, maar België lijkt wel een een mengvat en spiegel van wat er gaande is in de wereld en dat is ook geen toeval gezien vanuit een hoger globaler aanvoelen en bewustzijn (van tweelingenenenergie).  Wellicht gaat er van daar uit ook een bijzondere oproep en taak voor de Belgen die als leidraad kan dienen voor andere landen. De oplossing ligt voorzeker niet in scheiding en uisluiting maar eerder in de opbouw van een nieuwe samenlevingsvisie. Niet meer het “ik wil” kan het het belangrijkste zijn maar “hoe” we het best “samen” het evenwicht van het geheel kunnen vooruit helpen. Zoals goede tweelingen die gelukkig zijn wanneer ze elkaar aanvullen, is overheersen van de ene over de andere geen oplossing want dit leidt tot ongeluk, ziekte en vernietiging.
    Dit is wat we ervaardden  van de meer anonieme massa. Bij direkt kontakt blijkt dat er in beperkte kringen toch een positieve verandering op gang is die steeds meer invloed heeft naar buiten toe. We hopen dat deze vlug uitbreiding zal nemen en vele de ogen zal openen.